Bij de classificatie van wijnen maken we onderscheid tussen appellations (AOC) en tafelwijn (of wijn uit Frankrijk). Tussen deze twee vinden we een zeer specifieke categorie wijn: lokale wijnen , die tegenwoordig IGP- wijnen (Protected Geographical Indication) worden genoemd . Dat zoeken we uit.
IGP, de nieuwe lokale wijn
Vin de Pays is ingedeeld tussen de gecontroleerde oorsprongsbenaming (AOC) en tafelwijn (VDT) en is het Franse equivalent van de Europese BGA-aanduiding (Beschermde Geografische Aanduiding ).
De term “vin de pays” werd voor het eerst erkend door de INAO in 1968 en is sindsdien onderworpen aan talrijke herzieningen. Als de officiële term tegenwoordig eerder ‘ IGP-wijn ’ is, zijn wijnboeren vrij om ‘vin de pays’ op de etiketten van hun flessen te vermelden, of zelfs ‘ IGP-vin de pays ’.
In Frankrijk hebben we nu meer dan 150 IGP/VDP-wijnen, voornamelijk geproduceerd in het zuidelijke deel van het land. Deze titel geeft consumenten dus de mogelijkheid om nauwkeurige informatie te krijgen over de herkomst van de wijn en de druivensoorten (zelfs als de grenzen van Vin de Pays zeer ruim zijn), terwijl het de producenten meer vrijheid geeft dan bij een AOC.
Landwijnen met niet veeleisende regels
IGP-landwijnen moeten aan strengere specificaties voldoen dan wijnen zonder geografische herkomst, maar zijn ook veel minder compromisloos dan voor AOC/AOP-wijnen.
Lokale wijn moet dus uiteraard uit een specifiek geografisch gebied komen, maar moet ook voldoen aan de regels op het gebied van de wijnbouw en de wijnbereidingsmethoden, op het gebied van druivensoorten, enz. Aan de andere kant is het aantal toegestane druivensoorten groter en zijn de toegestane opbrengsten groter . zijn hoger dan voor een appellatiewijn.
Bovendien moet een lokale wijn, of het nu een witte wijn, een rode of een roséwijn is, een minimaal alcoholgehalte hebben, afhankelijk van het geografische productiegebied.
De verschillende categorieën Vin de Pays
IGP/VDP-wijnen worden traditioneel geclassificeerd volgens 3 niveaus, afhankelijk van de oppervlakte van hun productiegebied:
- Regionale IGP's : deze naam is zeer breed (IGP Méditerranée, IGP Val de Loire, IGP Atlantique, enz.);
- Departementale IGP's : er zijn 50 departementale aanduidingen in Frankrijk, zoals de IGP Pays de l'Hérault, de IGP Var of de IGP Alpes-Maritimes;
- IGP's met een klein gebied : deze kleine grenzen bieden een eenheid van terroir, zoals de IGP Alpilles, de IGP Maures, de IGP Côtes de Thau, enz.
Als wijnboeren in heel Frankrijk lokale wijnen produceren, komt bijna 80% daarvan uit de regio Languedoc-Roussillon. Bovendien vertegenwoordigen lokale wijnen 25 tot 30% van de Franse wijnproductie .
Waarom kiezen voor een lokale wijn, in plaats van een AOC of een tafelwijn?
Als wijnproducenten besluiten zich te wijden aan de productie van lokale wijnen , is dat heel vaak om te profiteren van een grotere vrijheid van meningsuiting dan in het AOC-systeem. Zo kunnen ze hun kennis over het combineren van druivensoorten de vrije loop laten, of minder strenge wijnbereidingstechnieken gebruiken.
Bovendien is vin de pays voor bepaalde wijnboeren ook een manier om zich te specialiseren in cépagewijnen , of single-cépagewijnen, en zo de naam van de variëteit op het etiket te kunnen vermelden. Single-cépagewijn is ook een van de zeer modieuze wijnen, en wordt vooral gewaardeerd door de huidige consument.
Van alle wijncategorieën is vin de pays , of IGP-wijn , een uitstekend compromis tussen tafelwijn en AOC. Het getuigt van de rijkdom van het terroir en geeft de expressie van de wijnmaker de vrije loop, voor een Franse wijn die u wel eens zou kunnen verrassen.
